Kopjes van Appie.

                                                    Bij A.H. zag ik deze week kopjes.
                                                               Niets bijzonders,
                                                    Appie heeft wel vaker porselein.
                                     Maar..... deze waren in mijn lievelingskleuren èn met bloemetjes.
                                                        Ik heb staan wikken en wegen,

want ik had ze eigenlijk niet nodig.

Maar ze laten schieten kon ik ook niet,

 want naar deze kopjes heb ik onbewust, mijn hele leven gezocht. ;-)

Mijn brein werkte op volle toeren.

Opeens wist ik het:

Ik vraag ze gewoon voor mijn verjaardag volgende maand.

Mijn lief, wil ze vast wel geven

Dus snel een aantal kopjes en bordjes in de kar.

Thuisgekomen, vond ik, dat ik gewoon te weinig gekocht had.

Maar onze Appie, had alleen nog blauwe exemplaren.

Andere filialen brachten uitkomst.

Kijk maar eens in mijn keukenkastje.

(De kopjes aan de linker kan had ik al)

Donderdag 10 oktober krijg ik het druk;

Alle kopjes en bordjes moeten weer ingepakt worden, zodat mijn man als verrassing 

Tadaah!!! de volgende dag de kopjes onder het bed vandaan kan googelen.

Mijn vriendin Sietske, we waren buurmeisjes in ons geboortedorp Ee, kwam langs
en bracht dit prachtige, zelfgemaakte bloemstuk mee.
Past perfect bij mijn nieuwe kopjes.
Of ze van mijn nieuwe aanwinst wist???

Mijn ega blij: hij hoeft zich niet  meer suf te piekeren, waar hij mij blij mee kan maken. ;-)
Want ik ben met deze exemplaren SUPER BLIJ!!!!

Opendag Hulpdiensten.

Wat een pret,

die opendag van de gemeente Meppel, met al haar hulpdiensten.

Geniet maar mee!!

Kevin van 9, niet als bezoeker, maar als lid van de reddingbrigade,
assisteert, net als zijn vader, met de reddingsboot.

Vera van bijna 5, houdt de bal in de lucht.

Waauw!!! Wat hoog!!!

Gaan wij daar ook in?

Zijn dit de toekomstige brandweerman en -vrouw?

Vera aan het werk om een auto door te "knippen".

Maar of ze wat gezien heeft?

Haar bril zakte steeds af.
En de veiligheidshelm ging diezelfde richting

Lotte daarentegen, zette alles op alles,

om een deur los te knippen.

                                                           
                                       Ryan, bepakt en bezakt in brandweerkleding, met zuurstofmasker,
                                                        redt een persoon uit een brandend huis.

                                                             Wat eng, dat blauwe oog.

Doet het zeer??

Zelf je eigen broodje bakken van de scouts
en je naam of een tekening maken in de nieuwe bank,
die in de Bergierslanden komt te staan.

Wat een plezier voor jong en oud!

Fijne zondag!!

Gefröbel met waardeloze materialen.

Dinsdag even gefröbeld met een doos.

(Het voorbeeld, om een doos om te toveren tot een garage, had ik eens gezien op Pinterest)

Terwijl ik ermee bezig was, had ik hele visioenen, dat Luca, die het liefste met auto's speelt, 

de garage helemaal te gek zou vinden

en waaauw en woooh zou roepen en spontaan oma een dikke knuffel zou geven.

Nietes!!

Ik koos helaas niet een goed moment uit,

want Luca had bezoek van Ranil.

't Ja, als er iemand is die super leuk met kinderen omgaat, dan is het Ranil wel.

Daar kunnen geen 100 oma's en 100 garages tegenop!
 Luca had amper aandacht voor de garage,

hij nam hem nog wel in ontvangst, maar stopte er gelijk speelgoed in

om met Ranil verjaardagje te spelen.

Maar dat was nog daar aan toe:

Zijn broertje van bijna een jaar, klom even later òp de garage,

die bijna bezweek onder het gewicht van deze kleine klauteraar.

Gelukkig had ik met het ander waardeloos materiaal meer succes.

Afgelopen maandag kreeg ik de gelegenheid

om niet-meer-gebruikte-kleding in een plastic zak aan de weg te zetten voor een goed doel.

Ik had nog een paar zakken staan en hevelde de inhoud over in de desbetreffende zak.

Laat ik nu weer op Interest gezien hebben, dat je met stroken 't shirts,

 leuke manden en zelfs kleden kunt haken.

Terwijl ik een oude, wollen trui van mijn lief in handen had, vroeg ik me af of ik van die warme trui ook iets kon haken, want mijn wederhelft had juist een paar dagen geleden geklaagd

 over de koude vloer in de huiskamer.

Hij opperde, dat we maar vloerverwarming moesten nemen èn vinyl.

Hoe durft :-)  hij, want hij weet, dat ik niet gecharmeerd ben van vinyl.

Driftig heb ik de schaar gepakt, stroken geknipt en met met haaknaald no 12,

 een kleedje met vasten gehaakt.

  `s Avonds zit mijn lief nu in zijn stoel

en zijn voeten genieten van de weldadige warmte van zijn oude wollen trui.

Vloerverwarming of vinyl?

Daar denkt mijn lief niet meer aan.



NS Zaanse Schans wandeling 07-09-'13.

 Het recreatiegebied, het Jagersveld hadden we achter ons gelaten en onze weg vervolgend

 van de NS-wandelroute "De Zaanse Schans",

werden we opeens omgeven door de heerlijke geur van cacao.

Volgens de omschrijving waren we nu beland in het oudste

 en nog in gebruik zijnde industriegebied van Europa.
Al in de 16de eeuw stonden hier hout-, olie- en papiermolens.
Ooit stonden in de Zaanstreek 1700 windmolens,
maar door de opkomst van de stoommachines verdwenen er veel.
In Zaanstad zijn er nu nog 16 over.

In een souvenirwinkeltje ontdekten we deze schaatsen met een leuk retro tafereeltje.

          Wie weet, worden ze grif verkocht aan de aanwezige Aziatische toeristen.

                              

 Bedrijven als Bruynzeel, Honig en Duyvis, Ahold en Verkade

ontstonden aan de Zaan.

De laatste heeft nu een museum met o.a. heel veel foto's van de meisjes van Verkade.

Het eerste winkeltje van Lands bekendste en grootste grutter.

                                         Een leuke wandeling, met deze plaatjes als resultaat.

'n Feestje, kleinkids halen de krant èn Lewis' hobby.

Donderdag regeerde ik wat verontwaardigd toen ik zag dat de meiden allebei een handvol

kort afgeplukte bloemetjes in hun hand hadden.

"Maar oma," was hun reactie: "We hebben een feestje, en daarvoor hebben we bloemetjes nodig!

En mogen we jouw knutselmand gebruiken, want we gaan slingers maken."

Wat kon ik daar tegenin brengen?

Niets, want bij een feestje horen toch bloemen?

Op mijn vraag of er dan iemand jarig was, was hun antwoord:

"Nee hoor! Gewoon..... een feestje.

Vrolijk zijn ze daarna aan de slag gegaan, onderwijl kibbelend:

(Vera, jij mag niet alle feesthoeden voor jezelf maken, hoor,

 maar ook eentje voor mama, want ik maak de slingers óók al.)

 Omdat bij een feestje eten hoort, heb ik voorgesteld

 dat de hele familie maar bij ons moest eten.

Op het laatste moment haalde ik nog taartversiersels te voorschijn.

Hier wisten de dametjes wel raad mee,

 de gehaktballen en aardappels werden er kunstig mee versierd.

Na het waterijsje, kregen we, nadat we hard moesten roepen van Lotte,

dat we een feestje wilden,

bloemetjes over onze hoofden gegooid.

Wat een gezelligheid!! Zo'n  feestje wil je toch het liefste elke dag??

   Een paar weken geleden, was ik bij iemand op bezoek en pakte ik de krant van de mat.

 Terwijl ik hem oppakte viel mijn oog op de voorpaginafoto.

En wie zag ik daar?

Mijn ogen wilden het bijna niet geloven,

       maar ik ontwaarde daar mijn oudste kleinzoon en toen ik nog eens keek, zijn broertje.

   Aan weerszijden van een "boer" op een oldtimer tractor,

                         waren ze regionieuws.                

Ik heb die dag De Telegraaf niet gelezen, maar ik neem aan

dat ze daar ook frontnews waren. :-)

 

           Lewis van bijna een jaar, heeft sinds een aantal weken,

   één grote hobby: trappen beklimmen.

     Met zo'n behendigheid en snelheid,

       dat je bijna hollend achter hem aan moet, als hij je ontglipt is.

               Want natuurlijk is het nog véél te eng, om hem alleen te laten gaan.

               Ook dat vond zijn grote broer, toen hij zag, dat Lewis

         rechtsomkeert wilde maken, toen hij goed en wel, boven was.

                  Met vereende krachten sleurde hij hem weer naar boven.