Noorwegen 2023

Terwijl mijn lief en ik, vandaag dinsdag 8 augustus 

bijna de hele dag in onze camperbus  bivakkeren, 

vanwege de aanhoudende regen op camping Mosvangen in Stavanger, 

pak ik mijn laptop om het een en ander neer te pennen 

over ons beginnend vakantie-avontuur in Noorwegen.

                                               

   

Vrijdagmiddag 4 augustus

 zijn we om half één richting Emden gereden, waar het 200 meter lange 

MS Romantika van de Holland Norway Lines,

met ruimte voor 2500 passagiers, 

aan de kade op ons wachtte.

De planning was, dat we met dit cruiseschip naar het zuiden van 

Noorwegen - Kristiansand - zouden varen en vandaaruit 

met de camperbus een rondreis door het zuidelijk deel 

van Noorwegen zouden maken. 

 Precies om 17.00 werden de trossen losgegooid 

en via de Dollard, Noordzee en Skagerrak

met gemiddeld 32 km per uur, doorgestoomd 

naar de kustplaats Kristiansand,

 in het zuiden van Noorwegen.

Aan boord was het prima vertoeven. Een kleine hut, 

maar geheel compleet, met douche en toilet op de 8ste verdieping 

van het enorme, luxe  passagierschip.

Het buffet was uitstekend. 

We verbaasden ons wel over de honden, 

die met hun baasjes op het dek trippelen. 

Later ontdekten we buiten op het schip een honden uitlaatplaats. ;-)

,

Kristiansand, zaterdag 5 augustus.

Met een heerlijk zonnetje werden we in Kristiansand verwelkomd.

Van boord, gelijk naar het stadje Mandal gereden, 

waar de omgeving steeds heuveliger werd en de weg E 39 

door bossen wordt omringd, naar de luxe camping Sjosanden.

        

                                              

 Vanwege het strand is Mandal een paradijsje voor de Noren.

Omdat we aan boord goed geslapen hadden, zijn we gelijk bij aankomst 

 via de kust - met een strandje - 

naar het centrum van het stadje gelopen.

Onderweg zag ik natuurlijk bloemetje, waarvan ik vermoedde, 

dat ze niet in Nederland voorkwamen. 

Inderdaad, een drietal in mijn Seek (digitale plantenalbum) kunnen plaatsen.

Het wilgenroosje, wat bij ons niet meer bloeit, is hier nog volop te zien.

Weliswaar begint deze soort ook hier ietwat te verwelken.

                                               

Het centrum van Mandal ziet er heel gezellig uit met allemaal witte, 

houten huizen, met aan de buitenmuren sprinklerinstallaties. 

De diverse kleuren bloemen aan de huizen maken het geheel af.

Gezellig met veel toeristen èn de zon, die de dag opwarmde 

tot 21 gaden Celsius. Wat wil je nog meer??

De ondergaande zon met strandje.

Zondag 6 augustus

Doorgereden naar Egersund. Onderweg 3 en later 2 schapen gezien.

Ik las, dat in Noorwegen, 2,7% van dit grote land,

 gebruikt kan worden voor de landbouw. 

In ons postzegellandje is dat 54 %!!

 Genoten van dit lieflijke landschap met zijn meertjes,

 laaggebergte en gekleurde houten huizen.

Dorpje Ana-Sira 

Maar naarmate onze tocht verder ging, 

werd de natuur behoorlijk ruwer en de bergen hoger.

O, ja de tunnels moet je in dit land ook niet vergeten. 

We zijn door talloze tunnels gereden. Van 250 tot 4000 meter.

 

Vanuit de gelijknamige camping Egersund 

hebben we een heerlijke wandeling gemaakt 

langs een stromende bergrivier, waar vooral Klaas

 heel veel omhoog springende vissen (forel) ontdekte.

Zoals bijna gewoon is en waar ik giga van geniet, 

heb ik bloemetjes langs de oever geplukt.

Maandag 7 augustus 

Na het heerlijke ontbijt: meegenomen diepvries Yam brood (glutenvrij) 

uit Nederland, is mijn heer gemaal weer achter het stuur gestapt 

en met goede moed richting Stavanger gereden.

(Ik ben natuurlijk ook ingestapt)

Onderweg veel groen rondom de gekleurde, roodbruine, kanariegele, witte, 

en  lichtblauwe houten huizen.

Kleine weilandjes met vooral schapen, die tussen de keien grazen.

Een enkel weiland met rood- en zwartbonte koeien. 

Onderweg kwamen we ook nog fietsers tegen. 

Er werd wel voor gewaarschuwd, dat je fietsers, 

zou kunnen aantreffen op de weg,- DEl VEIEN - 

maar op deze hoofdweg E 39, met kronkelende en

soms smalle wegen is het voor Nederlandse begrippen, levensgevaarlijk. 

Dichtbij Stavanger werd de E 39, vierbaans  

Op de mooie camping Mosvangen, aan de rand van de stad 

kregen we een mooie plaats op de hill. 

Naast ons op de hill, staat een groene, geverfde VW-bus, 

die naast een stel, ook nog drie honden herbergt. 

Gelukkig worden ze geregeld uitgelaten 

door de vrouw des huizes, die een poos later kleddernat, 

met de drie honden, ook kleddernat, 

weer in de bus gehesen worden. 

Grappig, het kleinste hondje, dat een leren bandenconstructie om heeft, 

wordt als een tasje opgetild. Zooo grappig!

  

Na de lunch, de stad in. De haven, waar wat leuks over te lezen was, viel tegen.  

Voor een museum pronkte een reusachtige walvisskelet; 

daar moest natuurlijk gekiekt worden. 

Stavanger is sinds de komst van olie in de Noordzee in 1969, het hoofdkwartier

van de internationale staatsoliebedrijven. Er is zelfs een museum over de olie.

Ons plan was om de volgende dag een boottocht over de Lysefjord te maken, 

met als hoogtepunt het uitzicht op de beroemde Preikestolen (rotspreekstoelen).

 Helaas door de voorspelde regen op buienradar.

kon dit pretje niet doorgaan.

Overal in Stavanger zie je deze elektrische steps op straat.

Via een QR code, kun je deze van de straat plukken en na gebruik, 

laat je het vervoermiddel gewoon weer op de stoep staan. 

   

 Leuke winkeltjes bezocht en 

wat aardigheidjes meegenomen voor de kleinkids.

Al met al waren we in de namiddag thuis en hadden 8,5 km in de benen. 

We waren net thuis, toen het begon te regenen en 

dat hield twee dagen onafgebroken aan.

 Klaas werd in de vroege avond, via de app benaderd door vriend Jan Buiter, 

met de vraag of wij ook in de problemen  

waren gekomen door de extreme regenval 

en aardverschuivingen in Noorwegen en Zweden.

 Het was ons al op de buienradar opgevallen, dat er in 

een groot gebied in het zuid midden van Noorwegen, 

steeds flinke regen en onweersbuien, te zien waren.

Bij die ene vraag bleef het niet, 

want we werden overstelpt met dezelfde vraag 

en konden blijven vertellen, 

dat wij aan de zuidwestkust zaten en dat

 de aardverschuivingen ons niet betrof.

  Dinsdag dus onophoudelijk regen en een gevoelstemperatuur van 8 graden C.

 Lekker het kleine straalkacheltje aan, maar laten wij het nu net treffen, ;-)

dat op de hill, de stroom steeds uitviel. 

Wandelen, was niet echt een optie, want door de flinke wind, werd je kletsnat.  Een bakkerij/ supermarktje Joker bezoeken, was nog net te doen.

Met dit IJS koude WEER, pinda-IJS gekocht, 

waar we gelijk warm voor liepen. :-)

Voor niet lang, want bij de eerste hap, knapte er een stuk van een kies af. 

Het restant was zo scherp, zodat Klaas 

geprobeerd heeft met een feil de scherpte er wat af te slijpen.

Wat helaas niet geheel lukte. 

Na het eten, was het probleem met de elektriciteit verholpen

 En kreeg ik eindelijk weer warme voeten.

 

 We verlaten Stavanger met regen en zijn de stad nog niet uit, 

of we hebben de eerste tunnel al weer te pakken.

 En later de grootste tunnel tot nu aan toe: 

eentje van 5,8 km en even later 4,4 km. 

Alle twee onder een fjord door. 

Knap staaltje werk!!!  

Het landschap is glooiend en vriendelijk. 

Vaak verspreid over het landschap, boerderijtjes

 en kleurrijke, houten huizen. 

Ook weilanden, weliswaar vaak met rotsblokken. 

De meeste weilanden, bevolkt met schapen, 

en eentje met zwart- en roodbonte koeien.  

Zoveel boerenbedrijvigheid hebben we niet eerder gezien.

Ik vraag me wel af, of de Noren nog veel zuivel 

en vlees moet importeren.

 Het lijkt me van wel.

De twee veerponten, die we op onze weg tegenkomen duren een halfuurtje.

Gaandeweg verandert het landschap, veel eilanden en eilandjes en grijze rotsen. 

De grote, laatste tunnel voor Bergen is 7860 meter 

en gaat zelfs onder een eilandje door. 

Nederland is bekend door zijn Delta- en waterwerken, 

maar de Noren een dikke pluim voor hun tunnels. 

Maakt hen niet uit of het door de rotsen of diepe wateren gaat.

In 2020 werd na 6 jaar lang bouwen, het 19,8 km lange onderzeetunnelsysteem geopend dat Stavanger met de gemeente Sand verbindt.

  Het is zo jammer, dat het constant regent, want dit ritje van Stavanger naar Bergen is zo ontzettend mooi. Foto's nemen heeft hier totaal geen zin,

 door het grijze weer, al kan ik het niet laten 

op de tweede veerpond er toch een paar te schieten.

   

In de omgeving van Bergen kamperen we op de Bratland Camping.

Een speciale plek voor ons, nu niet op de hill, 

maar op de mountain.

 De hoogste plek, met een prachtig uitzicht !!

                                                                                                   

De volgende twee dagen, hebben we met de bus, 

aansluitend de tram, Bergen verkend.

Bergen wordt omgeven door 7 bergruggen en 7 fjorden.

Het is de tweede stad van Noorwegen en waarschijnlijk 

de fotogeniekste stad van de wereld.

   

Het centrum doet gezellig aan met restaurants, cafés en winkels.

 Elke dag is er markt op het marktplein Torget met zijn vismarkt 

(groente en fruit)

De Hanzewijk Bryggen, is geen openluchtmuseum, 

maar nog altijd het bruisende deel van de stad aan 

de havenbaai Vagen.

Deze wijk is door de UNESCO tot wereld erfgoed uitgeroepen. 

Een erfgoed van 700 jaar geschiedenis.

Als je voor de houten gevels van de 

(voormalige Duitse) Hanzehuizen kijkt in deze oude stad/wijk Bryggen, 

dan heb je niet het vermoeden, dat je 

 achter de oude huizen, via smalle steegjes, trappen, 

galerijen, erkers en kelderwoningen ontdekt,

waar nu leuke boetiekjes in zijn gevestigd.

Een roze muts met grappige pluim heb ik ingeslagen voor de winter. 

Een Nederlandse man in een kledingshop daar, 

 

vertelde ons, dat hij vanwege de liefde in Noorwegen was gaan wonen.

De volgende dag weer met bus en tram naar Bergen. 

Dit keer wilden we de stad vanuit het zicht van de meeuwen bekijken.

 Vandaar dat we in de rij stonden om met de bergkabeltrein, 

vanuit het centrum 

naar de top van de berg Floyen te gaan.

De hele rit naar boven konden we de stad Bergen

 door de glazen cabines steeds ruimer bezien,

totdat  we het hoogste punt van 320 m hoogte, 

boven zeeniveau bereikten.

Een fantastisch aanblik van deze 285.000 inwoners tellende stad.

 

 De terugreis hebben we de benenwagen genomen.

Zaterdag 12 augustus

De reis is nu niet meer noordwaarts, maar naar het oosten, 

de wintersportplaats Geilo, 

Deze tocht wil ik het aantal tunnels tellen, 

maar na de 9de tunnel 

raak ik de tel kwijt.

We rijden zelfs door twee tunnels, mèt een rotonde!!!!!

Twee keer stopten we voor een waterval.

De Voringfossen is wel de meest spectaculaire. 

Het is één van de hoogste watervallen van Europa. 

Het water maakt een loodrechte, vrije val van 145 meter

op een totale hoogte van 182 meter.

   

Op de Hardangervidda (plateau) te rijden is een belevenis. 

 Ik heb gebruik gemaakt van mijn nieuwe muts,

 toen we uitstapten voor een kijkje.

Op de foto, zie je op de achtergrond de sneeuw bedekte bergen.

Die dag 240 km gereden.

Geilo is het oudste skigebied van Noorwegen en tevens de bekendste.

. 

Op de camping Hytter og Camping in Geilo,

 een wandeling gemaakt en

 bijna zo als altijd wordt mijn herbarium weer wat rijker

èn er staat weer een bloemetje op tafel.

 

Zondag 13 augustus

Tijdens de reis naar een camping in de buurt van Kongsberg, 

heb ik ettelijke keren geprobeerd een foto tijdens het rijden te maken, 

maar of het lieflijke uitzicht was weer achter bomen verscholen, 

of het glas van de voorruit of zijraam weerkaatste op de foto.

Tenslotte mijn pogingen maar gestaakt. 

Deze reis had weer een ander karakter dan de vorigen. 

We reden nu weer zuidwaarts.

Kolkende rivieren, als je lef hebt kun je zelfs nog raften. 

 Het landschap doet heel groen aan, 

veel naaldbomen op de bergen 

en berken en andere boomsoorten langs de wegen.

Onderweg hebben we gepauzeerd en zagen een lief tafereeltje:

een vader, die zijn zoontje van hooguit 

2 en een half jaar, leerde vissen. 

 Op een hoogvlakte gereden, anders dan de Hardangervidda:

hier zag je boompjes op het plateau. 

Daarna de meeste kilometers langs 

de rivier Numedalslagen. 

Precies om 16.00 waren we op Brufoss Camping

ten zuiden van Kongsberg  

aan een snelstromende bergrivier

Een forellen visser.

Maandag 14 augustus

Richting Zweden, zagen we zelfs in Noorwegen 

grote verpakte hooibalen 

en diverse soorten graanvelden. 

Hier dus ook voedselvoorziening voor de Noren.

Maar in Zweden bleken de velden met diverse soorten granen

 nog veel groter te zijn.

De zoveelste veerpond van een halfuurtje

 van Horten naar Moss aan de Oslofjord.

 

  

 Klaas zijn grootste wens is, 

om de kraanvogels kolonie, die in grote getale 

rondom het meer Hornborgasjön in Zweden verkeren, 

te vereren met een bezoekje.

Beetje vreemd, want hij weet, dat de kraanvogels alleen

daar in het voorjaar massaal aanwezig zijn.

Maar goed, we zijn aan het meer geweest, 

met ook nog een geopend bezoekerscentrum.

 Best leuk, 

want daar waren meer fans van de kraanvogel. 

Zelfs een Nederland paar, 

die konden vertellen, dat ze in de graanvelden 

toch een aantal van hun favoriet hadden gespot.

Een medewerkster van een bezoekerscentrum daar

 was even enthousiast over de kraanvogel als mijn lief.

Verder op zoek naar een bepaalde plek aan het meer, 

maar die weg was afgesloten.

We waren niet zo gelukkige als dat Nederlands stel, 

want we hebben onderweg geen enkel kraanvogel

 in de graanvelden kunnen ontdekken.

Al met al was het al laat, toen we voor de slagboom

 stonden van de uitgezochte Mosseberg camping. 

De receptie was dicht, maar een mannetje

 - Gerrit noemen we hem,

 omdat hij lijkt op een vogelvriend/teller van Klaas-

wist de eigenaar te bereiken en konden we

 met informatie toch nog een mooi plekje uitzoeken, 

weer op een berg 

èn een prachtig uitzicht op de stad Falköpingin Zweden

 

Skipiste in de zomer

Ons plekje op de berg

Tijdens één van onze wandelingen hebben we ons verbaasd 

over de gele korven met kettingen, 

die over vele grasvelden verdeeld waren. 

De dag dat we weer verder zouden reisden, zagen we, 

een aantal mensen deze sport beoefenen. 

Met een bepaalde afstand wordt geprobeerd met een frisbee, 

met een charmante zwaai. die in de korf te krijgen.

 Als 't ie raak is, dan houden de kettingen de frisbee gevangen.

Zo iets als golven, vertelde een mevrouw ons.

woensdag 16 augustus

De reis door Zweden naar Denemarken, vond ik een beetje saai.

Dat komt natuurlijk door het zeer wisselende, 

prachtige landschap van Noorwegen.

Met een beetje fantasie, kun je zeggen, dat we 

op de vierbaansweg door de Veluwe reden. 

Het grootste deel van de reis, was door de bossen.

Het landschap is glooiend en wijds.

De grens van Zweden naar Denemarken via de 

veerpond Helsingborg / Helsingor.

Ver weg de kortste veerpond, hooguit 15 minuten,

 maar de duurste. ;-)

Zicht op Helsingor In Denemarken

  In Niva met de gelijknamige camping Niva, 

ten zuiden van Kopenhagen 

 vroeg de eigenares bij aankomst of we zelf wilden beoordelen

 of we op de aangewezen plek 

wilden staan, want ook in dat deel van Denemarken, 

had het vier dagen geregend en voor veel wateroverlast gezorgd.

Dichtbij onze camping was een leuk strandje 

met veel surfers en zwemmers.

 Het was gezellig

om daar een paar keer naar toe te wandelen.

 De volgende dag was het de bedoeling om naar Kopenhagen 

te gaan, maar 's lekker luieren, was  ook niet verkeerd.

 Vrijdag 18 augustus

Op naar de één na laatste bestemming:

het oudste stadje van Denemarken, Ribe.

aan de zuidwestkust van Jutland.

Een korenveld met klaprozen

We bivakkeerden op een giga grote moderne camping

2 km van van Ribe.

's Avonds zoals meestal gewoonlijk de omgeving verkend.

 Ditmaal via een bos richting Ribe, 

   

Zaterdag 19 augustus

Een aardig Deens oud stadje, met rood stenen huizen 

en vakwerkhuizen 

met in het centrum de Dom van Ribe, 

waar honderd jaar aan gebouwd is en in het jaar 1250 geopend is.  

Van Ribe naar Cockshaven  (240 km), de laatste overnachting

 

en maandag 21 augustus waren we weer THUIS.

 Dit is de vierde keer, dat we Noorwegen bezoeken, 

 maar nooit langs de "vlakke" kusten."

We bezochten jaren geleden de fjorden: o.a. Sognefjord.

en de

Nigardsbreen, een zijarm van Europa's 

grootste gletcher, de Jostadalbreen. 

Het beslaat een 60 km lange vallei en beslaat 487km2.

De voet van de Nigardsbreen ligt amper op een hoogte van 350 m.

Laura was nog een ukje van 2,5 jaar oud