Met de caravan

                                          Onze achterburen hebben een andere caravan.
                          De vorige caravan was te smal om lekker lang uit te kunnen liggen
                                         en omdat wij ook niet aan de korte kant zijn,
                                                   mochten wij hem uit proberen.
                                                                Lief toch???
                                   Na wat gegoogle, werd het camping, de tulpenweide.
                                 Een leuke minicamping tussen Den Oever en Den Helder.
                                       De fiets mee om de omgeving  te verkennen ...

Mobieltasjes

                                     Het werd tijd, dat mijn nieuw mobieltje opgevrolijkt werd,
                              zodoende ben ik wat gaan experimenteren en kwam deze tot stand.

                                         Dochterlief vond 'em mooi en wilde d'r ook wel eentje.
                                            Als sluiting heb ik een dun rond elastiek gebruikt,
                                           zodat ze niet hoeft te frunniken met een knoopje.

                                     Vera van vier kon natuurlijk ook niet achterblijven,
                             die wilde er ook eentje, maar dan liever gisteren dan vandaag.
                                   Vrijdagavond is het dan ook nachtwerk geworden,
               want de volgende dag moest 'tie mee naar het logeerpartijtje bij oma en opa Bert. 

Groot suk6 ;-)

                                                    Mijn wederhelft bedenkt vaak leuke uitjes.

Zo ook afgelopen zaterdag:

Per trein - de fiets mee - naar Amsterdam en dan al peddelend naar Marken,

met de boot naar Volendam en in Purmerend weer op de trein.

Van te voren had hij uitgedokterd,

 dat we de heen- en terugreis maar twee keer hoefden over te stappen.

 Met een beetje spanning, stonden we te wachten op de trein, want stel je eens voor,

dat het voorportaal, waar je met je fiets mag bivakkeren al vol is.

Maar nee, we troffen het.

Een vader met twee kids, met vier vouwfietsen, moest wel inschikken,

maar die zouden bij het volgende station al weer uitstappen.

En onze overstap was pas in Lelystad.  Maar de omroeper van de trein gooide roet in het eten
 door te melden, dat ons treinstel werd afgekoppeld in Zwolle.

Dus in Zwolle de fietsen uit de trein en 30 meter verder de handel er weer in.
Dit gesjouw met de fietsen herhaalde zich ook in Lelystad.
In Amsterdam was het lastig de fietsen uit de trein te krijgen,
want ongedurige, binnenkomende passagiers belemmerden de uitgang.
Daarna kon ons fietstripje beginnen: via het IJpond langs leuke paadjes, dijken en zicht op het Markermeer, belanden we al peddelend en genietend in Marken.

 Na het veertochtje en Volendam, het station in Purmerend opgezocht, waar het boemeltreintje,
alsof het was afgesproken, net arriveerde.
De treinbestuurder stapte uit en hielp mee (heus waar!) mijn fiets in de trein te krijgen.
En passant vroeg mijn wederhelft of de trein afreisde naar Schiphol, waarop de galante bestuurder ontkennend reageerde. Oorzaak, een brandmelding in de Schipholtunnel.
Er zat niets anders op, dan in Zaandam uit te stappen
en onze tweewielers weer uit en in de volgende trein te slepen.
Aangekomen in Amsterdam, op naar de trein naar het noorden.
 In de lift naar het perron was het een heel gewurm om mijn eega's fiets
in een kleine lift te manoeuvreren.
Mijn fiets kon er helemaal niet meer naast en daarom stelde ik mijn man gerust met de woorden,
dat ik met de volgende "lichting" zou komen.
 Een heel gedoe, want een klein stukje achterwiel bleef maar voor
 het bewegingsoog, hoe ik ook mijn best deed, mijn fiets naar voren te krijgen.
Tot overmaat van ramp, kreeg ik plotsklaps bezoek van een Engelsman met een racefiets,
die mompelde dat hij de volgende trein mòest halen en zijn rijwiel naast mij,
RECHT OMHOOG
in de te krappe lift zette. Ook nu ging de deur van de lift niet dicht.
Tuurlijk niet, want mijn fiets was de oorzaak, dat die deur zijn werk niet kon doen.
't Ja, wat doe je dan?
Uitstappen!!! Maar met nog wel, de Engelsman op het hart te drukken, dat hij
had to tell aan mijn husband, dat ik comming was.
Gelukkig, duurde het mijn man te lang en kwam hij via de trap naar boven.
En via de steile trap en een grote lift, kwamen we op perron 10 aan.
Daar kregen we te horen, dat onze trein op een ander perron vertrekken zou.
Dus de handel weer in de grote èn kleine lift, deze keer op aanraden van mijn slimme lief,
de fiets achterste voren erin.
Mijn wederhelft hees zijn fiets weer in de volgende trein, toen het fluitje van de conducteur klonk
en ik ontdekte, dat er geen plaats meer was, voor mijn fiets.
"Ik ga wel in de volgende", riep ik mijn ega toe, maar hij hees mijn fiets al in de trein èn mij erbij.
De deuren gingen dicht, maar au!! mijn voeten zaten er tussen.
Gelukkig reageerde mijn man alert en trok met beide handen de deuren weer open.
Uiteindelijk zijn we thuisgekomen met nog een keertje uit en in te stappen
met onze 'snelle" fietsen.
En die haastige Engelsman?
Die klampt vast nog elke man aan, om te vertellen dat zijn vrouw eraan komt.

Drents kampioene???????????????

Zaterdag werd ik gebeld door mijn dochter, met de vraag

of ik zin had te kijken naar haar dressuur (M2) wedstrijd.

De vorige dag was ze in de voorselectie van de Drentse kampioenschappen geëindigd als derde.

Tuurlijk wilde ik komen kijken!

Laura vertelde er nog bij, dat ze geen kans had, om kampioene te worden, maar degene,

die nu als tweede geëindigd was, kon ze waarschijnlijk nog wel verslaan.

Helaas, zette Anton die dag, zijn kont tegen de krib en eindigde ze als zesde.
Toch ook nog een knappe prestatie!

Ik betrapte me erop, dat ik net zoals jaren geleden, als het even niet goed ging, 

als een struisvogel, mijn kop in het zand stak. 

In dit geval, mijn ogen dichtkneep.

Laura is geboren in ons gezin, als derde, na twee jongens.

Heerlijk een meisje!!! Maar als kind, was ze meer jongen, dan haar broers tezamen.

En dol op dieren, met name paarden.
Voordat ik het wist, stond er een pony bij ons achter in de tuin en reed ik met haar
naar springwedstrijden. Achteruit rijden met een paardentrailer, lukte niet, zodat als ik verkeerd reed,
op een boerenerf keerde, en mijn dochter op haar beurt hààr ogen dichtkneep en vertwijfeld riep:
"Waarom moet pa op zaterdag ook altijd werken?
Laura's oudste dochter heeft al haar dierengenen van haar geërfd
en gaat na de zomervakantie ook al op ponyrijles en wie weet, komt er later ook een eigen pony
en herhaalt zich de geschiedenis.
Deze keer dan iemand achter het stuur, die fluitend de auto met paardentrailer keert
en het jammer vindt, dat de wedstrijd weer afgelopen is.

  

Staphorster Dagen.

                                                                   Staphorst promoot
                              op een drietal woensdagen in de zomervakantie hun dorp en laten zien
                                    dat ze een gezellig dorp zijn met een rijk folkloristisch verleden.
                                        De boerderijen zijn wel het meest opvallend met hun groen, blauw en wit,
                                           zo ook de klederdracht. Ongeveer 500 vrouwen,
                                bijna allemaal van de oudere generatie, dragen nog deze streekdracht.
                                                   Deze lieve kinderen op de foto, (met permissie)
                                           zijn door hun moeder voor deze gelegenheid
                                                    in de Staphorster klederdracht uitgedost.

                            Tassen en rokken worden nu gemaakt van de folklore stof van Staphorst.
                                      Woensdag 7 augustus is de laatste Staphortsterdag.
                                     Dus pak je kans en kom kijken naar de vele activiteiten.

Veldbloemen in juli

               Deze mooie bloemetjes zijn de afgelopen weken gekiekt in de bermen van onze omgeving.



                                    Met de klok mee: vogelwikke, dagkoekkoeksbloem, kattenstaart,
                                          distel?, hagenwinde en dagkoekkoeksbloem.   

                                                Wilde chichorei, malva (muskuskaasjeskruid),
                                          ???? wel heel bijzonder, nog nooit gezien en duifkruid.

                                             Kropaar, koolzaad, ontluikende schermbloem v.d berenklauw
                                             jakobskruiskruid 2x, kamille en koningskaars.

Fietsen op de Hoge Veluwe, musea Kröller Müller en Rijksmuseum Amsterdam.

Een paar weken geleden, vielen we tijdens een dagje fietsen op de Hoge Veluwe
met onze neus in de boter.
Het Kröller Müller museum vierde zijn 75 jarige bestaan en
dat werd gevierd met o.a. een toespraak en een hapje en een drankje.
Wij in onze kürze Hose tussen
 heren strak in't pak en dames in modieuze japonnetjes.
De hapjes smaakten er overigens niet minder om. ;-)


In het museum genoten van de vele mooie werken van Vincent van Gogh.  

                                          Nog meer werken van deze veelzijdige kunstenaar.

                                 Leuke en soms grappige kunst in en rondom het Kröller Müller museum.

                                               Ècht een bezoek waard, het gerenoveerde Rijksmuseum!
                                             De gigantische entree en de gerestaureerde eregalerij met de
                                                 beroemde meesterwerken, zijn een lust voor het oog.


                                          Met de klok mee: werken van Isaäc Israëls en zijn vader Jozef Israëls,
                                           Portret van Jan Toorop, het beroemdste schilderij ter wereld:
                                               De Nachtwacht en Johannes Vermeers Melkmeisje.

OOGST zonder beestjes

Bekijk de onderstaande foto maar eens goed.

Dit is het resultaat van mijn noeste moestuin- en slaapkamerkasarbeid.

Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad

voordat deze oogst tot stand kwam.

Wat ik eerder niet durfde vertellen, doe ik nu vrijelijk wel.

Waarom nu wel? En voorheen niet? Gewoon, omdat nu het gevaar geweken is.

Het gevaar bestond uit het feit, dat de kans bestond, dat mijn lievelingen 

voortijdig uit de slaapkamerkas geknikkerd zouden kunnen worden.

Deze lievelingetjes: paprika- en aubergineplanten vertoonden opvallend veel beestjes

 - ik neem aan, dat het luisjes waren- en hoewel ik elke ochtend, als mijn wederhelft de deur uit was,

 met een kwastje deze ongenode gastjes probeerde te verwijderen, lukte dit ten dele.

Gelukkig kwam de zomer met zelfs zijn tropische temperaturen

en konden mijn schatjes lekker buiten vertoeven, zodat de sproeier en de wind

deze gastjes verdreven.