Vakantie in september 2025

(Helaas is de lay-out niet beter te krijgen. Sorry daarvoor.)

Nadat we eind mei, een rondje Duitsland met de camper gedaan hadden, werd het volgens Klaas tijd, dat we het noorden van Duitsland ook gingen verkennen. Het liefst zou hij minstens 7 keer per jaar de camper van stal halen, maar helaas denkt zijn lief daar anders over. Ik vind het ook heerlijk in mijn eigen omgeving te vertoeven.

Mijn man is een vogelaar en hij wist me gelijk enthousiast te maken, om een kolonie kraanvogels te gaan spotten in de buurt van het grootste eiland van Duitsland, Rügen.

Prima, we hanteren nu weer dezelfde manier van reizen 

als De Romantische Route: We rijden een paar honderd kilometer en zoeken de uitgezochte camperplaats/camping op en gaan ter plekke een stad of streek verkennen. Volgende dag weer verder, òf als we nog meer van streek of stad willen weten, dan blijven we gewoon twee dagen. Zo gezegd, zo gedaan.

Dinsdag 9 september in de regen vertrokken richting Bremen.

Gelukkig werd het na de grens met Emmen weer droog en drie uur later èn 217 km verder, stonden we op een camperplaats in hartje Bremen.

Al gauw de benenwagen genomen en na 500 meter ontdekten we een pontje, dat ons over de rivier de Wesel bracht. Via de promenade en diverse straten richting het centrum,  belanden we op het 

Bremer Marktplatz. 

 

      Stadhuis 15de eeuw. Unesco lijst.

             Dom van Bremen. Romaanse stijl 99 meter hoog

                                    

De Bremer stad muzikanten. 

Sprookje van Grimm.

Woensdag 10 september om half elf vertrokken uit Bremen, richting Wislar, ook een Hanzestad. De Wislar camperplaats, dicht bij de haven was om twee uur al vol, dus naar de tweede keuze, vijf km verder: Wohnmobielpark Lütt Moor in Müggenburg. Later een leuke rondwandeling gemaakt over een slingerend weggetje en uitzicht op diverse meertje en in de verte de Oostzee. 

Rechtsboven: Deze kleine huisjes staan op de camping. 

Je zet er een tent(je) voor, en chillen maar.

   Moois te zien tijdens onze wandeling.   

     

Zelden zo'n mooie zonsondergang gezien.

Vanmorgen, donderdag 11 september om tien uur vertrokken naar de havencamping van Wismar. Ingang druk met binnenkomende en uitgaande campers. 

's Middags het stadje verkend. De gevels van de huizen lijken veel op de Amsterdamse grachtenpanden, maar deze Wismar huizen zijn één of twee verdiepingen lager èn deze panden hebben bijna allemaal  een vrolijk kleurtje.

                                         

                                         

                                           

                                                

      De toren van de Mariakerk is de hoogste 

van de drie kerken in Wislar.

                 In april 1945 is het kerkschip flink beschadigd door de 

                   geallieerde bombardementen. De toren is blijven staan, 

                                maar de kerkschip is verwijderd in de DDR tijd.

Interieur van de Heilige Geist Kirche in Wismar.

Preekstoel met een klein deel van het plafond.

Vrijdag 12 september nog steeds in Wismar, Klaas haalt de fietsen van de camper en vandaag wordt het een dagje Insel POEL.

Vandaag voor het eerst onze fietshelmen uitgeprobeerd. De frisse wind waaide frisjes door de gaten. (-:    We waren al een poosje op het eiland en ik had foto's gemaakt van het eiland in de verte, maar later kwam ik er achter, dat we al een flink aantal km op het eiland gefietst hadden. Wat blijkt: een kleine brug verbindt het eiland met de vaste wal. Ik verwachtte heel 

duidelijk een lange brug tussen die twee. 

Het landschap veranderde ook niet, vandaar mijn verbazing, dat het dorp Kirchdorf opeens nog drie km was. 

            

                                                                                       

                                                                              

               

                

       Op de terugreis een foto van de brug.

                                                                                     

Zaterdag 13 september. Vandaag richting het doel van onze vakantie: Kraanvogels spotten.

Laten we die vlak voor onze camping al spotten. Niet ik, maar Klaas natuurlijk. Gestopt voor de kraanvogels in de verte en een foto gemaakt. Ik was heel enthousiast, maar later realiseerde ik me, dat je de kraanvogels natuurlijk niet van dichtbij kunt bekijken. Ga je daarvoor zo'n end rijden??? Tuurlijk met de verrekijker kunt je ze naar je toehalen. Maar toch. Maar ja, ik ben ook geen vogelaar. En we hebben juist ook allerlei interessante spots bekeken. 

De natuurcamping, die uitgezocht was, had Mittagruhe en we konden pas na twee uur weer terugkomen. Hebben we niet gedaan, we staan nu mooi op een havencamperplaats in Barth. Een leuk klein stadje, waar we vanmiddag nog een poosje gekeken en geluisterd hebben naar een wedstrijd van diverse muziekkorpsen.

   Kraanvogels of schaapjes? ;-)   en het stadje Barth

Leuk plekje aan de haven en leuke plantjes en een leuk tafereeltje.

                                                                                    

                                             De Radetsky mars van Johan Strauss en de melodie 

                                         van: Ach was ik maar bij moeder thuis gebleven. ;-)

Barth, zondag 14 september, eerst een dienst van Mozaïek 0316 beluisterd en daarna op de fiets richting de Oostzee op zoek naar kraanvogels/ Kräne, met de hoop, dat we, eerlijk gezegd ik, de vogels wat meer van dichterbij zouden spotten. We waren nog maar net op pad, toen ik tegen mijn lief zei: we vergeten beide wat. Klaas keek me hoogst verbaasd aan, maar toen ik naar mijn, en zijn hoofd  wees, begreep hij gelijk wat ik bedoelde: onze fietshelmen. We zouden terug moeten gaan, maar niet gedaan. Eerst naar een verkenningspunt gefietst, maar daar geen enkele kraanvogel te zien, wel drie zeearenden in de lucht, rode wouw en een bruine kiekendief. Samen met de kraanvogel is de zeearend de grootste vogel in Nederland. De zeearend heeft circa 2,50m spanwijdte en 90cm hoog, indrukwekkend schouwspel als je hem/haar op thermiek ziet vliegen.  

                             

Daarna richting leuke paadjes en uitzicht op de binnen wateren

Klaas genoot zichtbaar van de natuur en vele vogelsoorten, die hij spotte met zijn verrekijker. En ik? Ik vermaakte me ook prima met de bloemetjes en enthousiaste verhalen van mijn lief.

Het leuke was, dat je met de boot terug kon. Heerlijk om niet door de frisse wind te hoeven fietsen.

                  

        Een mooie boottocht

                                                       

Maandag 15 september naar het eiland Rügen. Deze keer een imposante lange brug. Dus wist ik zeker, dat we op Rügen waren beland. We bivakkeerden op de Camping Zur Mücke. Je verbaast je, dat een camping met zo'n naam, nog volk trekt. (-:  

Snel zijn we op stap gegaan. En deze keer langs het strand naar de stad Binz. Dit eiland kun je op geen enkele manier vergelijken met onze Waddeneilanden. Nou ja, het strand dan, maar het eiland Rügen heeft grote steden en Binz heeft een prachtige promenade met prachtige witte huizen/restaurants met imposante inpandige balkons.

Rügen heeft een oppervlakte van over de 926 vierkante km. Ter vergelijking ons grootste Waddeneiland Texel heeft 586 vierkante km. Het zonnetje scheen en al snel liep ik in een topje.

 

De brug van Stralsund naar Rügen

Liefdesslotjes te zien op de pier van Binz

Terugreis over de promenade van Binz.

Vele huizen hebben indrukwekkende balkons.

Dinsdag 16 september vertrek vanaf de camping Zur Mücke

naar de Brücke in Sellin. 

Een mooie attractie, achter het restaurant, kon je nog een in een duikgondel om onderwater te kijken.

Meer dan honderd jaar geleden zag de Brücke van Sellin er zo uit.

                                                     

Daarna doorgereden naar Hagen camperplaats bij het Unesco Beukenpark in het park Jasmund. Wat een prachtig statig beukenbos: de beuken groeien niet op aardegrond, hoorden we later in het Jasmund museum, maar op de krijtrotsen. Hun wortels groeien niet verticaal, maar horizontaal, omdat het regenwater, niet diep het krijt binnen kan dringen.  

  

Lopend door het mooie beukenbos, richting het platform, 

waar de krijtrotsen te zien zijn.

Daarna een audiotour in het museum, 

over o.a. het ontstaan van de krijtrotsen.

Woensdag 17 september vertrokken van het mooie,

 glooiende eiland Rügen, richting het westen naar de stad Schwerin, waar een mooi kasteel moet zijn.

                                                     

Dat het een prachtig kasteel is met diverse stijlen, zagen we van een afstandje al. Ik telde van de voorkant en één zijkant 18 torens: de meesten verschillend. Hier zetelt zelfs, in bepaalde delen van het kasteel, de residentie van het parlement van de deelstaat Mecklenburg-Vorpommern.

Rondom het kasteel weelderijke tuinen.

Donderdag 18 september Celle aangedaan. Deze prachtige stad met 500 vakwerkhuizen zijn bijna allemaal een kunststukje.   

Het verbaasde ons, dat er in het noordoosten van Duitsland bijna geen vakwerkhuizen te zien waren. En hier in Celle, zoveel bijzondere, kunstzinnige vakwerkhuizen.

Vandaag, vrijdag 19 september is de 13de verjaardag van onze lieve kleinzoon Lewis en hebben we 199 km gereden èn zijn beland in Tecklenburg. De eigenaresse van de camping vertelde dat ze niet zoveel plek meer had en dat we achterin het veld maar een plek moesten zoeken. Die plek was best leuk, een weide met een hoek, omringd met beukenhagen. Leuk!!! Lekker ruim en geen andere gasten om ons heen.  Voordat we  goed en wel geïnstalleerd waren kwam er een camperbusje naast ons staan. De vrouw van het stel, kwam gelijk excuses maken, dat zij ons uitzicht inpikten, maar kwamen ook vertellen, dat ze de maar voor één nacht kwamen.

Heerlijk weertje, een graad of 25. Wij met de fiets èn helm Tecklenburg verkennen. Help!!! Wat een steile weg er naar toe.

Vooral het opstappen koste me soms moeite. Het stadje zelf, verzachte de inspanning. Leuke straat, met gezellige winkeltjes.

Leuk kerkraam in het plaatselijke kerkje.

Terug ging natuurlijk vliegensvlug, een roetsbaan gelijk  ;-(

We waren amper weer op de camping, toen een camperbusje tussen ons en de vorige buren ging staan. En jawel, het lukte ook nog. Een uurtje later hadden we nog twee campers vóór ons staan. En jawel, dat paste ook nog. Het slotstuk was, toen een Duits echtpaar, hun caravan met een elektrisch apparaatje, voorzichtig en gecontroleerd in ONZE driehoek manoeuvreerde. Gezellig was het wel, maar iedereen zei: Voor één nacht is het te doen. En dat vonden wij ook. 

 

Zaterdag 20 september kwam de fiets weer van z'n plek.  De omgeving van Tecklenburg, waar wij fietsten was glooiend met veel akkerbouw en bos. We belanden in Brochterbeck. Niks speciaals en hebben op een bankje bij een kerkje een dikke pannenkoek verorberd. O ja, onderweg appels gezocht. Zowel in het noordoosten als hier, zie je appelbomen tussen de gewone bomen, zoals eik, beuk etc. staan. De gevallen appels worden geraapt door mensen. Ik dus ook. En ze zijn nog lekker ook! En hoogst waarschijnlijk nog bio.

Zondag 21 september ben ik al hakend aan de deken voor onze schoondochter thuisgekomen. Dankzij mijn lief, die deze reis weer goed had voorbereid en zoals altijd een een uitstekende chauffeur is.