Vera van zeven, kan haken.
Opeens had ze de slag te pakken en was ze niet meer te stoppen.
Regelmatig kwam ze langs om aan haar project te werken.
Het moest een tasje worden.
Het haakwerkje was nog niet eens voor de helft klaar, toen ze haar neefje van 5,
die een mooi tasje ook wel zag zitten, beloofde, ook eentje voor hem te maken.
Het broertje van 3, wilde ook niet achterblijven en wilde er ook eentje.
Vera, die haar populariteit zag stijgen, beloofde grif, dat numero 3 voor hem was.
Ook voor papa, mama, opa en oma, haar zus
en tante Vivian zou ze een mooi exemplaar maken.
"En als alle tasjes klaar zijn," opperde ik, "dan kun je nog meer maken
en ze op marktplaats zetten."
Dat was het ei van Columbus, Vera straalde
en haar zakelijke instinct kwam gelijk naar boven.
"Voor kleine tasjes vraag ik 5 euro en voor grote 7 euro."
Mocht ik in de toekomst weinig aan mijn blog doen,
dan weten jullie dat ik al die tasjes aan het voeren ben. ;-)
Eind december zachte temperaturen,
maar begin januari ijspret.
Lees hier meer:
