Tijden veranderen.

Tijden veranderen   ;-)

Jaren geleden, toen mijn lief en ik nog niet zo lang getrouwd waren,

verbleven we een dagje in Den Haag.

Naar het strand bij Scheveningen, 

wat gewinkeld - shoppen deed je toen nog niet -

én een bezoek gebracht aan de publieke tribune van de vorige huisvesting van de Tweede Kamer.

Om daar te komen, had nog wel wat voeten in de aarde,

want mijn pas gekocht, kort rokje, mocht, inclusief ikzelf, niet de tribune op.

Mijn man, was het gezeur een beetje zat en zag  kans in de drukte 

mij de smalle trap naar de tribune op te duwen.

Niemand kwam ons gelukkig achterna.
Op de tribune hebben we ons goed vermaakt, wie toen aan het woord was,
eerlijk gezegd geen idee,
maar wel weet ik nog, dat de mannen in de meerderheid waren.

 

Nu anno 2013 leek het ons leuk nog eens een kijkje te nemen
op de nieuwe (20 jaar oude ;-) ) locatie.
Na binnenkomst door een glazen deur, waanden we ons op airport Schiphol, want jassen en je hele reutemeteut  moest op de lopende band voor controle.  

Onze rugzak kreeg, net als op Schiphol een label.
Een zakmes werd keurig bij de balie opgeborgen.
Gewapend met een stikker op onze borst
belanden we via een roltrap op de publieke tribune van de Vergaderzaal.

Het was pauze, maar algauw kwam een eerste Tweede kamerlid aangelopen,

die omhoog keek en warempel, ons met een knikje, begroette.

 

Langzamerhand kwam er een aantal - hooguit 25 Kamerleden èn voornamelijk vrouwen -

de zaal binnen druppelen.

De voorzitter, mevrouw Anouchka van Miltenburg, opende de vergadering, om vervolgens zo snel te ratelen, dat ik mijn man onthutst en vragend aankeek: Waar heeft ze het over??

Gelukkig wisten enkele Kamerleden, die klaarblijkelijk het onderwerp voorbereid hadden,

de inhoud wel, want verschillende dames Kamerleden, stelden vragen en opmerkingen.

Een enkeling was maar geïnteresseerd in het onderwerp, in dit geval landbouw en milieu,

want de rest was bezig met zijn of haar tablet, mobieltje of zoals Luts Jacobi deed,

van de ene naar de andere collega fladderen om eens gezellig te babbelen..

Toen zij aan de beurt was en achter het spreekgestoelte stond, werd ze regelmatig door de voorzitter erop gewezen, dat ze te langdradig was. Hmmm, het moet je maar gezegd worden.

Ondertussen was de heer Dion Graus van de Partij voor de Vrijheid ook aanwezig.

Hij is net als Luts een vreemde eend in deze politieke bijt.

Toen hij het woord kreeg, was het net of  Wilders aan het woord was.

Toch moet ik toegeven, dat hij ook een sociale kant heeft en zeker de gave van delen,

 want op zeker moment, zag ik hem met een zakje, drie rijen naar achteren lopen,

om met een royaal gebaar, Cees van de Staaij het zakje voor te houden.

 

 Mevrouw Dik-Faber van de Christen- Unie, was degenen, die het meeste opviel.

Als ze opstond, om haar zegje te doen, dan ontwaarden wij een keurige, slanke verschijning.

Ze had op de catwalk beslist geen slecht figuur geslagen.

Super slanke, mooie benen, onder een SUPER, KORT JURKJE.

Anno nu!

 

 

 

 

 

De Haag, biedt nog veel meer moois.

Strand in de omgeving van Scheveningen. 

 

 

 

 

 

Duindoorn 

 

 

Vrolijke kunst, nabij het strand van Scheveningen.

 

 

 

'n duin

 

Schilderij van Jan Sluijters in het Gemeente museum.

 Het panorama van Mesdag.