dinsdag 23 september 2025

Vakantie in september 2025

(Helaas is de lay-out niet beter te krijgen. Sorry daarvoor.)

Nadat we eind mei, een rondje Duitsland met de camper gedaan hadden, werd het volgens Klaas tijd, dat we het noorden van Duitsland ook gingen verkennen. Het liefst zou hij minstens 7 keer per jaar de camper van stal halen, maar helaas denkt zijn lief daar anders over. Ik vind het ook heerlijk in mijn eigen omgeving te vertoeven.

Mijn man is een vogelaar en hij wist me gelijk enthousiast te maken, om een kolonie kraanvogels te gaan spotten in de buurt van het grootste eiland van Duitsland, Rügen.

Prima, we hanteren nu weer dezelfde manier van reizen

als De Romantische Route: We rijden een paar honderd kilometer en zoeken de uitgezochte camperplaats/camping op en gaan ter plekke een stad of streek verkennen. Volgende dag weer verder, òf als we nog meer van streek of stad willen weten, dan blijven we gewoon twee dagen. Zo gezegd, zo gedaan.

Dinsdag 9 september in de regen vertrokken richting Bremen.

Gelukkig werd het na de grens met Emmen weer droog en drie uur later èn 217 km verder, stonden we op een camperplaats in hartje Bremen.

Al gauw de benenwagen genomen en na 500 meter ontdekten we een pontje, dat ons over de rivier de Wesel bracht. Via de promenade en diverse straten richting het centrum, belanden we op het

Bremer Marktplatz.

Stadhuis 15de eeuw. Unesco lijst.

Dom van Bremen. Romaanse stijl 99 meter hoog

De Bremer stad muzikanten.
Sprookje van Grimm.

Woensdag 10 september om half elf vertrokken uit Bremen, richting Wislar, ook een Hanzestad. De Wislar camperplaats, dicht bij de haven was om twee uur al vol, dus naar de tweede keuze, vijf km verder: Wohnmobielpark Lütt Moor in Müggenburg. Later een leuke rondwandeling gemaakt over een slingerend weggetje en uitzicht op diverse meertje en in de verte de Oostzee.

Rechtsboven: Deze kleine huisjes staan op de camping.

Je zet er een tent(je) voor, en chillen maar.

Moois te zien tijdens onze wandeling.

Zelden zo'n mooie zonsondergang gezien.

Vanmorgen, donderdag 11 september om tien uur vertrokken naar de havencamping van Wismar. Ingang druk met binnenkomende en uitgaande campers.

's Middags het stadje verkend. De gevels van de huizen lijken veel op de Amsterdamse grachtenpanden, maar deze Wismar huizen zijn één of twee verdiepingen lager èn deze panden hebben bijna allemaal een vrolijk kleurtje.

De toren van de Mariakerk is de hoogste

van de drie kerken in Wislar.

In april 1945 is het kerkschip flink beschadigd door de

geallieerde bombardementen. De toren is blijven staan,

maar de kerkschip is verwijderd in de DDR tijd.

Interieur van de Heilige Geist Kirche in Wismar.

Preekstoel met een klein deel van het plafond.

Vrijdag 12 september nog steeds in Wismar, Klaas haalt de fietsen van de camper en vandaag wordt het een dagje Insel POEL.

Vandaag voor het eerst onze fietshelmen uitgeprobeerd. De frisse wind waaide frisjes door de gaten. (-: We waren al een poosje op het eiland en ik had foto's gemaakt van het eiland in de verte, maar later kwam ik er achter, dat we al een flink aantal km op het eiland gefietst hadden. Wat blijkt: een kleine brug verbindt het eiland met de vaste wal. Ik verwachtte heel

duidelijk een lange brug tussen die twee.

Het landschap veranderde ook niet, vandaar mijn verbazing, dat het dorp Kirchdorf opeens nog drie km was.

Op de terugreis een foto van de brug.

Zaterdag 13 september. Vandaag richting het doel van onze vakantie: Kraanvogels spotten.

Laten we die vlak voor onze camping al spotten. Niet ik, maar Klaas natuurlijk. Gestopt voor de kraanvogels in de verte en een foto gemaakt. Ik was heel enthousiast, maar later realiseerde ik me, dat je de kraanvogels natuurlijk niet van dichtbij kunt bekijken. Ga je daarvoor zo'n end rijden??? Tuurlijk met de verrekijker kunt je ze naar je toehalen. Maar toch. Maar ja, ik ben ook geen vogelaar. En we hebben juist ook allerlei interessante spots bekeken.

De natuurcamping, die uitgezocht was, had Mittagruhe en we konden pas na twee uur weer terugkomen. Hebben we niet gedaan, we staan nu mooi op een havencamperplaats in Barth. Een leuk klein stadje, waar we vanmiddag nog een poosje gekeken en geluisterd hebben naar een wedstrijd van diverse muziekkorpsen.

Kraanvogels of schaapjes? ;-) en het stadje Barth

Leuk plekje aan de haven en leuke plantjes en een leuk tafereeltje.

De Radetsky mars van Johan Strauss en de melodie

van: Ach was ik maar bij moeder thuis gebleven. ;-)

Barth, zondag 14 september, eerst een dienst van Mozaïek 0316 beluisterd en daarna op de fiets richting de Oostzee op zoek naar kraanvogels/ Kräne, met de hoop, dat we, eerlijk gezegd ik, de vogels wat meer van dichterbij zouden spotten. We waren nog maar net op pad, toen ik tegen mijn lief zei: we vergeten beide wat. Klaas keek me hoogst verbaasd aan, maar toen ik naar mijn, en zijn hoofd wees, begreep hij gelijk wat ik bedoelde: onze fietshelmen. We zouden terug moeten gaan, maar niet gedaan. Eerst naar een verkenningspunt gefietst, maar daar geen enkele kraanvogel te zien, wel drie zeearenden in de lucht, rode wouw en een bruine kiekendief. Samen met de kraanvogel is de zeearend de grootste vogel in Nederland. De zeearend heeft circa 2,50m spanwijdte en 90cm hoog, indrukwekkend schouwspel als je hem/haar op thermiek ziet vliegen.

Daarna richting leuke paadjes en uitzicht op de binnen wateren

Klaas genoot zichtbaar van de natuur en vele vogelsoorten, die hij spotte met zijn verrekijker. En ik? Ik vermaakte me ook prima met de bloemetjes en enthousiaste verhalen van mijn lief.

Het leuke was, dat je met de boot terug kon. Heerlijk om niet door de frisse wind te hoeven fietsen.

Een mooie boottocht

Maandag 15 september naar het eiland Rügen. Deze keer een imposante lange brug. Dus wist ik zeker, dat we op Rügen waren beland. We bivakkeerden op de Camping Zur Mücke. Je verbaast je, dat een camping met zo'n naam, nog volk trekt. (-:

Snel zijn we op stap gegaan. En deze keer langs het strand naar de stad Binz. Dit eiland kun je op geen enkele manier vergelijken met onze Waddeneilanden. Nou ja, het strand dan, maar het eiland Rügen heeft grote steden en Binz heeft een prachtige promenade met prachtige witte huizen/restaurants met imposante inpandige balkons.

Rügen heeft een oppervlakte van over de 926 vierkante km. Ter vergelijking ons grootste Waddeneiland Texel heeft 586 vierkante km. Het zonnetje scheen en al snel liep ik in een topje.

De brug van Stralsund naar Rügen

Liefdesslotjes te zien op de pier van Binz

Terugreis over de promenade van Binz.

Vele huizen hebben indrukwekkende balkons.

Dinsdag 16 september vertrek vanaf de camping Zur Mücke

naar de Brücke in Sellin.

Een mooie attractie, achter het restaurant, kon je nog een in een duikgondel om onderwater te kijken.

Meer dan honderd jaar geleden zag de Brücke van Sellin er zo uit.

Daarna doorgereden naar Hagen camperplaats bij het Unesco Beukenpark in het park Jasmund. Wat een prachtig statig beukenbos: de beuken groeien niet op aardegrond, hoorden we later in het Jasmund museum, maar op de krijtrotsen. Hun wortels groeien niet verticaal, maar horizontaal, omdat het regenwater, niet diep het krijt binnen kan dringen.

Lopend door het mooie beukenbos, richting het platform,

waar de krijtrotsen te zien zijn.

Daarna een audiotour in het museum,

over o.a. het ontstaan van de krijtrotsen.

Woensdag 17 september vertrokken van het mooie,

glooiende eiland Rügen, richting het westen naar de stad Schwerin, waar een mooi kasteel moet zijn.

Dat het een prachtig kasteel is met diverse stijlen, zagen we van een afstandje al. Ik telde van de voorkant en één zijkant 18 torens: de meesten verschillend. Hier zetelt zelfs, in bepaalde delen van het kasteel, de residentie van het parlement van de deelstaat Mecklenburg-Vorpommern.

Rondom het kasteel weelderijke tuinen.

Donderdag 18 september Celle aangedaan. Deze prachtige stad met 500 vakwerkhuizen zijn bijna allemaal een kunststukje.

Het verbaasde ons, dat er in het noordoosten van Duitsland bijna geen vakwerkhuizen te zien waren. En hier in Celle, zoveel bijzondere, kunstzinnige vakwerkhuizen.

Vandaag, vrijdag 19 september is de 13de verjaardag van onze lieve kleinzoon Lewis en hebben we 199 km gereden èn zijn beland in Tecklenburg. De eigenaresse van de camping vertelde dat ze niet zoveel plek meer had en dat we achterin het veld maar een plek moesten zoeken. Die plek was best leuk, een weide met een hoek, omringd met beukenhagen. Leuk!!! Lekker ruim en geen andere gasten om ons heen. Voordat we goed en wel geïnstalleerd waren kwam er een camperbusje naast ons staan. De vrouw van het stel, kwam gelijk excuses maken, dat zij ons uitzicht inpikten, maar kwamen ook vertellen, dat ze de maar voor één nacht kwamen.

Heerlijk weertje, een graad of 25. Wij met de fiets èn helm Tecklenburg verkennen. Help!!! Wat een steile weg er naar toe.

Vooral het opstappen koste me soms moeite. Het stadje zelf, verzachte de inspanning. Leuke straat, met gezellige winkeltjes.

Leuk kerkraam in het plaatselijke kerkje.

Terug ging natuurlijk vliegensvlug, een roetsbaan gelijk ;-(

We waren amper weer op de camping, toen een camperbusje tussen ons en de vorige buren ging staan. En jawel, het lukte ook nog. Een uurtje later hadden we nog twee campers vóór ons staan. En jawel, dat paste ook nog. Het slotstuk was, toen een Duits echtpaar, hun caravan met een elektrisch apparaatje, voorzichtig en gecontroleerd in ONZE driehoek manoeuvreerde. Gezellig was het wel, maar iedereen zei: Voor één nacht is het te doen. En dat vonden wij ook.

Zaterdag 20 september kwam de fiets weer van z'n plek. De omgeving van Tecklenburg, waar wij fietsten was glooiend met veel akkerbouw en bos. We belanden in Brochterbeck. Niks speciaals en hebben op een bankje bij een kerkje een dikke pannenkoek verorberd. O ja, onderweg appels gezocht. Zowel in het noordoosten als hier, zie je appelbomen tussen de gewone bomen, zoals eik, beuk etc. staan. De gevallen appels worden geraapt door mensen. Ik dus ook. En ze zijn nog lekker ook! En hoogst waarschijnlijk nog bio.

Zondag 21 september ben ik al hakend aan de deken voor onze schoondochter thuisgekomen. Dankzij mijn lief, die deze reis weer goed had voorbereid en zoals altijd een een uitstekende chauffeur is.

dinsdag 5 november 2024

Vakantie Denemarken 2024.

Mijn man stippelt graag reisjes uit en stelde voor om naar

Denemarken af te reizen, om een gedeelte van de Margrietroute

daar te volgen. De Margrietroute loopt door heel Denemarken

en komt langs de mooiste binnenwegen en toeristische plekjes.

Het bijbehorende bestelde boekje, bood genoeg vertier aan,

zodat we zondagmorgen 11 augustus

richting Bremerhaven vertrokken voor onze eerste overnachting

Nadat we ons geïnstalleerd hadden op een havencamperplaats,

zijn we een leuke wandeling gaan maken langs de kade.

Mijn lief attendeerde me op een restaurant

met de naam FISCHKAI:

"Zullen we daar straks een lekker visje gaan eten?"

Verderop waren in oude pandjes diverse restaurants en zagen we

de gasten op het terras lekker een visje smikkelen.

Maar niet voor ons, want wij hadden De Fischkai op het oog.

Een kraampje met sieraden kon ik niet zo maar voorbijgaan.

Gelukkig heb ik een geduldige man, want ik

kon maar geen keuze maken.

Gelukkig kwam ik er uit en koos ik er eentje uit

met vierkante steentjes, die past bij mijn ander armbandje.

Nadat we uitgekeken waren, op naar "ons" restaurant de Fischkai.

Maar tot onze verbazing kwamen we er achter, dat er geen enkele vissoort op het menu stond. Wel dat Fischkai, tevens de naam van de kade was. Weer terug naar de vele restaurants,

zonder het woord Fischkai op de gevel. Maar wèl op het menu!

Wat hebben genoten van kibbeling, friet en rauwkost!

Maandagmorgen 12 augustus startte mijn lief om ongeveer tien uur de camper en vertrokken we via de 4baansweg en later een landweggetje richting de pond over de Elbe.

Ongeveer 25 minuten wachten; de overtocht nam ongeveer dezelfde tijd in beslag.

In Tonder, vlak over de grens met Duitsland,

(Tonder met een schuin streepje door de o) wachtte ons een mooie kampeerplek, vlak bij een sportveld,

met zicht op sportende kinderen in de verte.

's Avonds Tonder, de oudste handelsstad van Denemarken bezichtigd. De puntgevelhuizen met hun karakteristieke erkers zijn het bezichtigen waard. Ook de fraaie voordeuren van de deftige huizen,

die opvallen door de meesterlijk bewerkte deuren.

De volgende dag rustig aangedaan en gefietst naar het centrum en heerlijk glutenvrijbrood op de kop getikt. De temperatuur was aangenaam warm: ongeveer 27 graden Celsius.

Onze dochter met gezin verblijft in Spanje met 37 graden.

In Nederland staat de thermometer op 31. Dus wij boffen. Later de benenwagen genomen, want Tonder is te leuk om genoegen te nemen met maar één keer bezichtiging.

Ook de leuke winkelstraat verdient dit. ;-)

Woensdag 14 augustus stond het eiland Romo,( weer met doorgestreepte o's. - ; ) op het programma. Dit eiland is via een dam van bijna 10 km in 1948 verbonden met het vaste land. Bovendien ligt Romo in het Nationaal Park De Waddenzee. (Vadehavet)

Het eiland zelf heeft het breedste strand van Noord-Europa en je mag het strand daar betreden. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Dit resulteerde in een middagje heerlijk strandleven, pootje baden en met heerlijk uitzicht op

bijzondere oude auto's, èn vele 1 pk's.

Marskcamp camperplaats op de vaste wal,

werd onze volgende overnachting.

Maar wat een gedoe, voordat je de ontzettend grote, mooie camperplaats kon oprijden.

Via een zuil werd je geacht jezelf te laten registreren.

Maar o, wat was dat ingewikkeld, maar gelukkig kwamen we eruit en via een chipkaart kregen we de hefboom omhoog.

Een mooie plek, naast ons landgenoten, die ons begroeten met:

"Je hoeft geen Engels te spreken"

en aan de andere kant een Italiaans gezin.

Na het eten, richting de ingang en de Marsk Tower.

Als je de 25 meter hoge uitzichttoren beklimt,

sta je 36 meter boven zeeniveau.

Helaas gesloten, daarom een leuke tuin bekeken.

De volgende dag, donderdag 15 augustus naar het oudste stadje van Denemarken, Ribe. Aangekomen op een parkeerplaats,

ontdekte mijn lief, dat de remmen oververhit waren.

Gelukkig bleek achteraf na afkoeling, dat de remmen nog geheel intact waren en hoefden wij geen garage te bezoeken.

Ribe is ons redelijk bekend, want vorig jaar op onze terugreis uit Noorwegen hebben we dit bijzondere stadje ook al bezocht. Want leuk blijft het. Een gezellig winkelstraatje doorgelopen, dat zoals vele andere knusse straatjes, omhoog loopt naar de Domkerk.

Een gebouw in verschillende stijlen.

Oeroude fresco's en moderne schilderijen.

Een kerk met drie totaal verschillende torens.

gekochte rok in Ribe moet geshowd worden

Esbjerg, onze volgende pleisterplaats.

De navigatie verwees ons door het enorme havengebied.

Esbjerg is nu grootste Deense vissershaven, containerhaven, veerhaven en offshore haven.

Daarnaast heeft Esbjerg momenteel het grootste windturbinepark

van de wereld, las ik in het Margriet route boekje.

Bovendien haalt Denemarken 50% van hun energie uit wind- en zonne-energie. Ik ben altijd trots op een (klein) land,

dat zich positief op de kaart zet.

's Avonds lekker aan de wandel door grindpaden en duinen naar de Deense Waddenzee. Niet echt een strand om pootje te baden en te zonnen, maar wel een plek om te kitesurfen. Onderweg kwamen we, gelukkig wel achter prikkeldraad, Schotse Hooglanders tegen. Indrukwekkend, die ruige koeien met imposante horens.

krabbetjes tussen de stenen

happy stone gevonden in de duinen

De Esbjerg Camping is een gezellige familie camping.

Heel geschikt voor jonge kinderen, vanwege het speel- en sportpark en geitjes, die daar omheind rondhuppelen. Ook het zwembad is natuurlijk in trek bij de jonge gastjes. Om 16.00 komt het treintje Futtie van stal en mogen de allerkleinsten een rondje rijden.

ook zo lief: een soort ANWB kinderauto

Het treintje Futtie

Vrijdagmiddag 16 augustus, toen het droog werd, op de fiets de omgeving van Esbjerg verkend, eerst langs het strand, waar we vier witte, nogal uit de kluiten geschoten mannen tegen kwamen. Deze sculpturen zijn daar geplaatst in 1994 vanwege het 100 jarig bestaan van de onafhankelijke gemeente Esbjerg.

De winkelstraat is zo leuk, omdat er ook diverse spelen staan opgesteld, zelfs een zandbak, waar druk gebruik van gemaakt werd, door het kleine grut.

Deze gezellige stenen huisjes kwamen we ook vaak tegen in Noorwegen. Zo cute!

Zaterdag ons boeltje weer ingepakt richting Sondervig. Onderweg afgeweken van de Margrietroute en Blavand, een plaatsje aan de kust bezocht. Achteraf viel dit wat tegen, maar wel een gezellige winkelstraat met allerlei kraampjes. Ook een armbanden kraam, tuurlijk heb ik daar tussen de armbandjes gesnuffeld.

Een prachtig heidegebied via een grindpad doorgereden. We verbaasden ons over de vele paars-rode heide. In ons land verdwijnt helaas op sommige plekken de heide.

Ook veel bloeiende en tegelijkertijd bottels van de rimpelroos.

De gehele weg van Nymindegab tot Sondervig loopt over

Holmsland kit. In 1931 groef men het Hvide Sande kanaal met bijbehorende sluis midden door de landtong om een zeeverbinding tussen het Ringkobing Fjord en de Noordzee tot stand te brengen.

Hvide Sande is nu een belangrijke vissershaven.

Aangekomen op de Camping van Sondervig,

belanden we op een plek, die wel ruim was, maar links en rechts voor en achter bezet waren met medekampeergenoten.

Maar ja we schikken ons gewoon.

Maandagmorgen was ons veldje weer bijna leeg.

Een Italiaanse fietser was de één na laatste die weer vertrok.

's Avonds een lange tocht door de duinen naar een magnifiek strand. De zon ging bijna onder, zooo mooi.

Hier waren geen schelpen te vinden, maar stenen.

Zelfs Klaas zocht enthousiast een paar leukerds.

Zondag, mager zonnetje en 18 graden, rustig aangedaan

en om 15.00 kregen we te horen, dat onze oudste zoon met kids gearriveerd waren op het vakantiepark Lalandia.

Zijn vrouw is met hun jongste zoon op familiebezoek in Sydney.

Hij besloot met zijn kids en een vriendinnetje

voor zes dagen op stap te gaan.

En toevallig was dit naar Denemarken. :-)

's Avonds gezellig aan de rummikub en kaarten.

Maandag 19 augustus, opgestaan met een lekker zonnetje,

al bleef het de hele dag niet warmer dan 19 graden.

Een mooie fietstocht gemaakt over het noordelijk gedeelte van het Ringkobing fjord: De Bagges Damning dam, waar twee grote bruggen de overtocht mogelijk maakt.

Doorgefietst naar Ringkobing, waar we met

Peter en kids een afspraak hadden.

Een gezellig stadje met in ieder geval, die dag,

gezellige kraampjes met kunstnijverheid.

De volgende dag met Peter en kids een vuurtoren beklommen met een hele smalle trap,

zodat je in de grote vensterbanken moest uitwijken

als er tegenliggers van boven kwamen.

Een magnifiek uitzicht.

Ook op het strand was het heerlijk vertoeven.

Het duurde niet lang of Luca was kletsnat.

In de namiddag en 's nachts veel regen.

Maar 's avonds toch nog naar Lalandia gefietst

en gezellig gebabbeld.

Woensdag 21 augustus. Vertrokken uit Sondevig met regen.

De Margrietroute hebben we verlaten

en zijn oostwaarts getrokken en bij Herning zuidoostwaarts

met reisdoel Kolding.

Voordat we vertrokken kregen we nog een leuke demonstratie van onze Deense buurman, die zijn deltavlieger schoonmaakte en weer opvouwde. Trots liet zijn partner filmpjes zien van de tochtjes die hij had gemaakt.

In Kolding een prachtig plekje aan de haven.

Door een gezellig paadje met de benenwagen naar het centrum.

Leuk autoluw centrum en sfeervolle oude huizen.

gemeentehuis van Kolden

op het groene gedeelte zijn reliëfs aangebracht

en veldbloemen geplukt

Donderdag 22 augustus een grijze dag.

De bedoeling was om in Arosund aan de haven te bivakkeren en vrijdag met de fiets naar het eiland Aro te gaan. Maar de weersberichten gaven voor de volgende dag slecht weer aan met windkracht 5/6. Dat leek ons te gortig en zijn zuidwaarts gereden

en de Margrietroute weer opgepakt.

Christiansfeld, een stadje dat in 1773 gesticht werd door een Evangelische Broedergemeenschap, ook wel Hernhutters genoemd, hebben we aangedaan.