Met Luca en Lewis op de fiets.
Nou ja, de kids niet op de fiets, maar.....
in de wagen, met het het "paard" ervoor.
Luca had al met de fietskar proefgedraaid en was laaiend enthousiast,
maar toen Lewis in de fietskar gezet werd, kwam zijn buikje omhoog en
protesteerde hij met een luid: UIT!
Toch maar doorgezet en weggefietst.
Omdat Lewis bleef pruttelen, was de aardigheid ervoor Luca ook af
en daarom besloot ik maar weer naar huis te gaan.
In onze straat aangekomen, was het heel stil in de fietskar en
daarom waagde ik het erop, om tòch maar door te fietsen.
Na een minuut of tien, begon Lewis weer te protesteren.
Deze keer MET RECHT!
Zijn grote broer was in slaap gevallen en hing half over het kleine manneke heen.
Onze oudste kleinkids zijn echte waterratjes.
Ze waren 6 jaar oud, toen ze alle zwemdiploma's al op zak hadden.
Het gevolg: Lid worden van de reddingsbrigade.
Kevin kon op 7 jarige leeftijd al precies aangeven,
wat er zoal bij een reddingsactie komt kijken.
Ook bij bijna alle reddingspromoties en evenementen
zijn ze, vooral Kevin van 9 jaar, van de partij en assisteren.
Vorige week eindigden ze in een een wedstrijd beiden als eersten.
Dat belooft wat voor de toekomst.!!
De meiden, hadden eind vorige week heel wat verdrietigs te verwerken.
Hun allerliefste poesje, Boris, lag dood aan de kant van de weg.
Waarschijnlijk door een auto geraakt.
Boris was heel aanhalig en zag nergens gevaar.
Alle buren kenden haar, want als er maar een deur - ook van een autoportier -
open stond, was Boris al naar binnen.
Laura kwam het nare nieuws 's morgens vroeg vertellen
en ofschoon ze het zelf heel verdrietig vond,
was haar grootste zorg: Hoe vertel ik het de kids en met name Lotte?
Daarom besloot ze het verjaardagscadeau voor Lotte
- een konijntje - maar te vervroegen.
En dàt hielp!
Lotte kwam 's middags al snikkend vertellen, dat Boris dood was,
maar gelijk voegde ze er aan toe, dat ze beide nu een konijntje kregen,
De meiden, samen met met Pluis en Roos.