Vera, onze kleindochter bezoekt sinds oktober, toen ze 4 jaar werd, de basisschool. Omdat ze zelf haar naam al kon schrijven, was het eigenlijk niet nodig, maar omdat schoolgaan haar het einde leek, hebben haar ouders haar toch maar laten gaan. ;-)
Vier maanden later kreeg ze haar eerste rapport. Ik haalde haar die middag van school en met haar tas in de ene hand en onder haar andere arm, een enorme map geklemd, viel ze al struikelend voor mijn voeten. Vera helemaal verdrietig enverontwaardigd, want de meester had gezegd,
dat ze goed op de map moest passen. Thuis gekomen bleek de grote map haar rapport te zijn.
Twee zinnetjes, vielen me gelijk op. Het ene was:
"Praat weinig",
en het andere:
"Praat een beetje veel."
Het laatste was aangevinkt!
Eerlijk gezegd kon ik me hier niet veel van voorstellen. Tuurlijk, ze is een heel beweeglijk meisje en is ze bijna altijd vrolijk, maar dat ze te veel kwebbelt? Nee, daar zag ik haar niet voor aan.
Tòt afgelopen woensdagmiddag: Eerste kijkdag van haar zwemles.
Ze genoot met volle teugen en dat liet ze merken, door zeer regelmatig,
enthousiast hier uiting aan te geven.
Toen ze als een potlood in het water moest springen en ze blijkbaar de bodem raakte, hoorde je haar vrolijk roepen: "Ik heb de bodem geraakt!" Toen de ene zwemjuf na drie kreten niet regaeerde, riep ze het drie keer naar de badmeester, die helaas ook niet reageerde.
Aan het einde van de les, hoorden we de zwemjuf zeggen, dat Vera maar badjuffrouw moest worden.
Ik moet nu eerlijk bekennen, dat het aangevinkte zinnetje toch wel op waarheid berust.
